در پاسخ به متنی درباره هوش مصنوعی.
متن، یک طرفه دیده و فقط سیاه نمایی کرده. شما الان از کامپیوتر و اینترنت و اینها بهره میبرید. بدیهایی هم دارد. همین الان اگر بدیهای اینترنت و کامپیوتر ها را بنویسید، تصویر سیاهی میشود. اما باید مزاهای آن را هم دید. ژورنالیست ها و صاحبان رسانه، در همه جای دنیا، رسانه ها برای نون خودشون، ترس و وحشت به مردم میفروشند. و موجب موصع گیری مزدم به تکنولوژی میشوند. بعصی حتی این کار را در مورد علم هم میکنند. باید در دانشگاه به این افراد یاد بدهند که شرط انصاف استکه روی دیگر سکه را هم ببینند. اما گویا تخیل و خلاقیتشان فقط در جهت منفی جولان میدهد. شاید قبل از نوشتن گزارش و تحلیل، ادمها را باید ملزم کنند که فلوکتسینی، لیتیومی چیزی بخورند.
ژرنالیست، اذهان عمومی و گرایش و قضاوت های عمومی را شکل میده، و مسوول است. متاسفانه جاهایی که نشر میدهند، این مطالب را از ژرنالیست ها میطلبند چرا که فروششان بالا میبرد. دلیل نمیشه که سهم رسانه ها برای صدیت مرد با علم و
از انتقاد من دلگیر نشوید. این انتقاد من برای این گدیده در سطح گسترده است. و اگر یک مورد بود مستله نداشت. همه جا در متون مختلف و کلابهاوس، مسابقه ی ایجاد وحشت هست. و نتیجه‌اش مشتری بیشتر و مخاطبان ببشتر. و این سیکل فیدبک مثبت ایجاد کرده. اللن ایجا جا کمه که توصیح بدهم که علت اینکه نتایج تداوم این رویکرد را ممفی میبینم چیه. خودش یک دیستوپیا است.
ولی شرط سلامت ذهن و سلامت متن اینه که: ببینی روی دیگر هر سکه را هم گفته یا نه. اگر روشن را گفته، سایه را هم گفته؟ اگر سایه را گفته، پشتش را هم لااقل اندکی نشان داده یا نه.
